Een paar uur en twee stempels in mijn paspoort verder, kwam ik aan in Turrialba. Onderweg veel bananenbomen gespot en ook de eerste aapjes! Turrialba staat beter bekend als Lluvialba (Regenlba) of Turriagua (Turriwater). Een plek waar ik in totaal vijf weken verblijf, nog vier weken te gaan. Een plek waar ik me nog wel eens zou kunnen gaan vervelen, dacht ik. Eenmaal aangekomen op de school ben ik meteen van gedachte veranderd, wat een leuk dorpje en wat een leuke mensen! \'s Avonds een introductiepraatje gehad en de andere studenten leren kennen. Mylene, mijn kamergenootje uit Curacao. Sophie, een Nederlands meisje dat in een gastgezin verblijft en les volgt op de school. Evan, een Amerikaanse jongen die al vier maanden in Turrialba zit en drie Franstalige Belgische meisjes.

Vorige week maandagochtend meteen begonnen met de Spaanse les, samen met Evan en Reinette, een Nederlands meisje dat net als Sophie in een gastgezin verblijft en les volgt op de school. Onze lerares houdt van zingen en dansen en daar hebben wij de hele week van mogen meegenieten. Deze week heb ik mijn Spaans verbeterd door songteksten uit te vogelen. Blijkbaar heeft het geholpen, want inmiddels zit ik ongeveer op niveau B1. Volgens het internationaal erkende Europese Referentiekader houdt dat in dat ik een onafhankelijke gebruiker ben. Dat ik de belangrijkste punten kan begrijpen uit duidelijke standaardteksten over vertrouwde zaken die regelmatig voorkomen op het werk, op school en in de vrije tijd. Dat ik me kan redden in de meeste situaties die kunnen optreden tijdens het reizen in gebieden waar de betreffende taal wordt gesproken. Dat ik een eenvoudige lopende tekst kan produceren over onderwerpen die vertrouwd of die van persoonlijk belang zijn. En dat ik een beschrijving kan geven van ervaringen en gebeurtenissen, dromen, verwachtingen en ambities en kort kan redeneren en verklaringen kan geven voor meningen en plannen.

Maandag en dinsdagmiddag hebben we rustig aan gedaan, het dorpje verkend, een kooklesje gehad, een salsa danslesje genomen, heerlijk! Woensdagmiddag besloten Evan, Mylene en ik om de Aquiares waterval te bezoeken. Tien minuutjes met de taxi en vanaf daar wist Evan een goed pad naar de waterval, hij zit hier tenslotte al een aantal maanden. Het \'pad\' wat Evan een paar maanden geleden had gebruikt, was inmiddels vol gegroeid met planten. De wandeling naar de waterval werd dus een pittige hike van zo\'n twee uur. Over de rotsen, door de rivier, door de ongerepte jungle. Ik had het gevoel dat er elk moment een slang voor ons neus kon verschijnen, maar ik voelde me een echte avonturier! De hike valió la pena, was de moeite waard, want het was heel gaaf om de waterval te zien. Na het maken van een aantal foto\'s kon de hike naar de top van de waterval beginnen.. gelukkig had ik mijn bergschoenen aan en heb ik stevige hockeybeentjes. Aan de top van de waterval was een soort natuurlijk zwembadje met een miniwaterval, een glijbaan. Heel verfrissend het koude rivierwater! In het donker kwamen we terug op de school en inmiddels was Sandra ook aangekomen in Turrialba. De hele middag heeft ze in de keuken gestaan om lasagne voor ons te maken. Jack, een Amerikaan wie na een lange dag ook aan was gekomen op de school, was blij dat hij aan kon schuiven en beloofde de volgende dag te koken.

Deze week heb ik mijn Spaans geoefend met Ligia, de manager op de school in Turrialba en donderdagmiddag heb ik met haar en twee andere studenten een weeshuis bezocht. Ana en Chaz gaan daar deze week namelijk werken als vrijwilligers. Interessant om even met hun mee te kijken, maar ik ben blij dat ik voor een ander vrijwilligersproject heb gekozen. In het weeshuis was namelijk al heel veel hulp en het lijkt me lastig om de hele dag zo\'n 16 schreeuwende, gillende, rennende en huilende kinderen om mij heen te hebben.

Vrijdag hebben we de verjaardag van Mylene gevierd. We hebben met alle studenten en docenten taart gegeten en zijn daarna naar het dorp gegaan. Bijna niet te geloven, maar in Turrialba zit een stroopwafelwinkeltje, Galletas Holandesas! De stroopwafels moesten we natuurlijk even uitproberen. Ze smaken niet hetzelfde vanwege de ingrediënten, maar waren wel lekker. We hebben rondgelopen op de groente- en fruitmarkt die elke vrijdag en zaterdag plaatsvindt in het centrum. Het zag er allemaal heerlijk uit, maar we hebben niks gekocht, want zaterdagochtend begon ons tweedaagse white water rafting avontuur! In de namiddag hebben we ons dagrugzakjes ingepakt en \'s avonds zijn Mylene, Sophie, Chaz, Sandra, Evan en ik uit eten geweest en hebben we nog een cocktailtje gedronken in een gezellige bar.

Zaterdagochtend heb ik afscheid genomen van Sandra en zijn we met twee auto\'s vertrokken richting de Pacuare rivier. De ene auto reed, met onze dagrugzakjes, naar het rivierkamp waar we \'s nachts zouden overnachten en de andere auto, met ons en de raft, naar de plek waar wij het water op zouden gaan. National Geographic noemde de rivier één van \'s werelds top tien beste white water rafting bestemmingen van de wereld. Niet alleen vanwege de uitdagende stroomversnellingen, maar ook vanwege het prachtige landschap eromheen. Ook bij deze excursie kregen we weer een leuke introductie. Er bestaan zes graden van moeilijkheid bij white water raften, graad 1 betekent eenvoudig en graad 6 betekent zeer gevaarlijk en eigenlijk onmogelijk. We leerden commando\'s en de eerste dag hebben we onszelf vooral voorbereid op de tweede dag. Mylene, Evan, Ana, Jack, de gids Alejandro en ik hebben geoefend om samen te werken als team. We hebben genoten van de rustige omgeving en van de honderden soorten vogels en vlinders die in de buurt van de rivier te vinden zijn. We hebben mooie regenboog toekans gezien, blauwe morpho\'s en een koningsgier.

\'s Middags kwamen we aan op het rivierkamp. Er was een grote, open keuken en er waren wat hangmatten, overdekt door een groot zeil. Even verderop waren twee koude douches en twee toiletten, de rest van het kamp bestond uit mooie planten en bomen en paadjes naar houten platformen waar tentjes op stonden. Iedereen had een eigen tentje om in te overnachten. We hebben lekker wat fruit gegeten, wat rondgelopen in de omgeving van het kamp en onze spullen in de tenten gelegd. In één van de hangmatten ben ik vervolgens in slaap gevallen. Zo\'n twee uur later werd ik wakker in het donker, met het geluid van de rivier en van de vele vogels en kikkers, terwijl de rest al bezig was met koken bij kaarslicht! Een wit wijntje en een wit, gebakken visje, pura vida! Het ultieme geluksgevoel werd onderbroken toen ik voor het slapen gaan mijn tent inspecteerde met mijn zaklamp.. zo\'n acht spinnetjes heb ik met behulp van mijn slipper moeten pletten. In de hoop dat er in totaal maar acht spinnetjes, arañas, in mijn tent zaten. De insecten zal ik niet missen als ik weer terug ben in Nederland!

Zondagochtend rond negen uur waren we klaar om weer het water op te gaan. Vandaag zouden we stroomversnellingen meemaken van graad 4. Best gevaarlijk, maargoed, zoals mijn snowboardleraar in Oostenrijk vorig jaar zei: no risks, no fun! Onderweg hebben we de raft nog ergens aan de kant gelegd, om te hiken naar een watervalletje. Hier hebben we even uitgerust en gezwommen, voordat we het moeilijkste gedeelte van onze rafttocht tegemoet gingen. De stroomversnellingen van graad 3 gingen prima en de eerste stroomversnelling van graad 4 ook, maar toen, midden in de tweede stroomversnelling van graad 4 viel Evan uit de raft. Alejandro begon de schreeuwen GET HIM OUT! GET HIM OUT! en we probeerden hem met een peddel in de buurt van de raft te houden, maar we moesten er ook op letten dat hij niet geplet zou worden tussen de raft en de grote keien. Het lukte ons in eerste instantie niet om hem aan zijn zwemvest weer de raft in te trekken. De stroming was extreem en er lagen super veel grote keien in de weg, die we moesten proberen te ontwijken. Met zijn allen probeerden we Evan te redden, maar tegelijkertijd moesten we erop letten dat we zelf in de raft bleven zitten en dat de raft niet zou omslaan. Uiteindelijk lukte het Alejandro om Evan de boot in te tillen, wat een adrenaline! Ana moest zelfs bijna huilen, terwijl Evan er later zelfs om kon lachen.

In de namiddag kwamen we terug op de school en na een lekkere douche hebben we gezellig bijgekletst met Chaz, Ruben en Ilja. Ruben en Ilja zijn twee Nederlandse studenten en heel toevallig ga ik tegelijkertijd met Ruben werken in het dierenopvangcentrum in Puerto Viejo. We besloten om buiten de deur wat te gaan eten en Evan wist nog wel een leuke pizzeria. Chaz bestelde een minipizza en Ruben, Ilja, Mylene, Evan en ik hebben met zijn vijven een grote pizza besteld. Ik heb nog nooit zo een grote pizza gezien! We hebben het opgepeuzeld terwijl we de Amerikaanse footballfinale Super Bowl keken. De eerste vier weken van mijn reis hebben we afgesloten op de school, in tranen. Op de bank met een dekentje heb ik met de meiden P.S. I Love You gekeken.

Om jullie niet te vervelen eindig ik mijn reisverhaaltje met het einde van mijn travelling classroom. Op naar het volgende avontuur, vier weken verblijven in een gastgezin en als vrijwilliger werken op een openbare basisschool!