Onze geweldige koninginnennacht in San Juan del Sur sloten we af in het casino. Ik ben in behoorlijk wat casino's geweest, maar ik had nog nooit zelf gegokt. Eén van de jongens met wie we waren, kocht een emmer vol met muntjes en ik mocht ze opmaken. Nadat ik een paar gokjes had gewaagd, begon het automaat te rinkelen, 1000 cordobas! Ongeveer 40 dollar had ik gewonnen en dat scheen nogal speciaal te zijn, want alle medewerkers kwamen kijken en foto's maken. De brakke ochtend erna heb ik Tamara en mezelf getrakteerd op een lekker uitgebreid ontbijtje, voordat we teruggingen naar Granada! In Granada ontmoetten we Marlou, Lebrina en Puck weer, met wie we Koninginnedag zouden vieren. Het hostel waar Marlou en Lebrina verbleven heeft een Nederlandse eigenaresse, dus daar was het één groot feest. Het hele hostel was versierd met oranje slingers en ballonnen. Iedereen, inclusief de aanwezige locals, was gekleed in oranje én er waren bitterballen! Ik heb ook Lieke weer even gezien en een meisje uit Zandvoort ontmoet, super toevallig.

De dag erna hebben we een boottocht gemaakt in het meer van Nicaragua en dat was een aparte ervaring. We voeren tussen de Isletas de Granada door, een groep van 365 kleine eilanden van vulkanische oorsprong. Ze werden gevormd toen de Mombacho vulkaan duizenden jaren geleden uitbarstte. De meeste eilandjes zijn bezet. Op sommige eilandjes wonen de rijkste families van Nicaragua en op andere eilandjes zijn faciliteiten voor toeristen. Onze vrouwelijke gids was gehuld in een knaloranje traditionele jurk, had knalblauwe oogschaduw op en wist veel te vertellen over de eilanden. Ze vertelde zo enthousiast, dat het bijna een toneelstukje leek. Misschien was het ook wel een toneelstukje, want even later begon ze er zelfs bij te zingen! We hadden twee keer de mogelijkheid om een eilandje op te gaan, zodat we even af konden koelen in het water en een Spaans fort konden bekijken. Eenmaal terug in de stad zijn we uit eten geweest en hebben we wat gedronken op Calle la Calzada met Selina en Marie, de twee gekke Engelse vrouwen uit San Diego met wie Tamara en ik in San Juan del Sur een geweldige tijd hebben gehad. Wij hadden hen rond de 35 geschat, maar op onze laatste avond samen, moesten ze ons een geheim vertellen. Namelijk dat ze 42 en 44 waren, geniaal, wat hebben wij gelachen!

Donderdag hebben Tamara en ik Marlou, Lebrina, Puck en ook Blas meegenomen naar Laguna de Apoyo, het kratermeer waar we laatst hadden overnacht. In de namiddag hebben we Puck en Blas achtergelaten in Granada en zijn Marlou, Lebrina, Tamara en ik de bus richting León ingestapt. León is één van de oudste steden van Nicaragua. Oorspronkelijk werd León in 1524 gesticht door de Spanjaarden, op enkele tientallen kilometers van de huidige plaats. Noodgedwongen moesten de bewoners echter in 1610 de stad ontvluchten, vanwege een uitbarsting van een nabijgelegen vulkaan. De ruïnes van de stad, die León Viejo worden genoemd, zijn nog steeds te bewonderen en staan op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De huidige stad ligt dertig kilometer ten westen van de oude stad en was lange tijd de hoofdstad van Nicaragua. Jarenlang was het met Granda in een machtsstrijd verwikkeld om deze positie te behouden. In 1856 kwam aan deze strijd een eind toen Managua als hoofdstad werd aangewezen.

We kwamen laat aan in ons leuke Bigfoot hostel en kwamen erachter dat er vrijdag een grote schoonmaak zou zijn. Dat betekende dat we voor elf uur al onze spullen in de kluis moesten stoppen en het hostel uit moesten zijn. Als excuus voor het ongemak mocht iedereen die in het hostel verbleef gratis met de shuttle naar het strand. Daar hebben wij natuurlijk mooi gebruik van gemaakt. We mochten onze dag doorbrengen in de Surfing Turtle Lodge, een hostel gelegen aan een afgelegen strand op een eiland in Poneloya. We hebben lekker uitgerust en 's middags meegedaan aan een beachvolleybal toernooi.

Zaterdagochtend hebben we rondgelopen door het centrum van León en 's middags zijn we gaan vulkaan boarden! Vulkaan boarden is een extreme sport die door de sensatie zoeker Daryn Webb, de eigenaar van het Bigfoot hostel, werd gecreëerd. Nadat Daryn het Bigfoot hostel opende in 2004, begon hij de sport te cultiveren. Daryn en zijn team hebben van alles getest om erachter te komen met wat je het beste de vulkaan af zou kunnen glijden en na het uitproberen van picknicktafels tot matrassen, kwamen zij uit op een soort houten slee. León werd de enige plek in de wereld waar je van een actieve vulkaan af kunt glijden. Vulkaan boarden kreeg al snel aandacht van de internationale media.

Snowboarding is old school, the latest extreme way to slide a slope can be found at Cerro Negro. RATED #2 on cnn's ''thrill seeker's bucket list.'' - CNN

Forget snow or skate boarding, the trendiest sport for adrenaline junkies is Volcano Boarding. RATED #4 on readers digest's ''10 death defying travel destinations'' - Reader's Digest

Climbing a volcano was one thing, but sledding down its slope? That's a story for the GrandKids. - The New York Times

Daar gingen we dan, met zo'n twintig man vanuit ons hostel in een monster Mercedes truck richting de Cerro Negro vulkaan. Aan de voet van de vulkaan kregen we allemaal een soort houten slee en een tas met een knaloranje overall en een veiligheidsbril erin. Volcano boarden is toch een beetje anders dan snowboarden en met de skilift naar de top van de vulkaan zat er dan ook niet in. Waarom deed ik dit ook alweer? Vorige week was ik er nog zo zeker dan dat ik nooit meer een vulkaan zou beklimmen.. Gelukkig was de Cerro Negro een kleine vulkaan en duurde het maar een uurtje voordat we de top bereikte. Zelfs met een houten slee in onze handen was deze vulkaan peanuts voor mij en Tamara! Onderweg hebben we wat leuke foto's gemaakt en heeft onze gids wat interessante verhalen verteld. Op de top mochten we onszelf in de veel te grote knaloranje overalls hijsen om vervolgens om de beurt naar beneden sleeën. Het begon toch wel te kriebelen toen we doorkregen dat je de helling niet meer kon zien vanaf de top, zo steil was het. Stuiterend en tegelijkertijd toch soepeltjes, maar vooral snel gingen we de helling af. Het vulkanische grind vloog alle kanten op en helemaal zwart kwamen we beneden. Het was helaas niet mogelijk om echt te boarden, maar het was alsnog heel gaaf! Nadat iedereen afgedaald was en de strijd om de hoogste snelheid gestreden was, gingen we weer de truck in, waar onze gids zich goed had voorbereid en voor iedereen een koud blikje bier tevoorschijn toverde!

Zondagochtend heb ik afscheid genomen van mijn geweldige reismaatjes Tamara, Lebrina en Marlou. De meiden gaan pas aan het einde van de maand terug naar Nederland en hebben dus nog tijd om meer van Nicaragua te zien. Zij zijn inmiddels helemaal in het noorden van Nicaragua en ik ben weer terug in het zuiden, in San Juan del Sur! Zondagochtend in de bus was eigenlijk de eerste keer tijdens mijn reis dat ik alleen was. Gelukkig ben ik inmiddels gewend om de enige in de bus te zijn met blauwe ogen en spreek ik Spaans. Het is toch wel fijn om een praatje te kunnen maken met de vriendelijke locals en om mooie prijsjes af te kunnen spreken met taxichauffeurs. In San Juan del Sur wachtte Alex op mij, een jongen uit New York die ik vorige week heb ontmoet. We zouden samen de nationale surfcompetitie op Playa Maderas gaan bekijken. Toen we op het punt stonden om weg te gaan kwamen we er echter achter dat de competitie al om zes uur 's ochtends was begonnen, zodat ze klaar zouden zijn voordat het eb werd. Het had voor ons dus niet echt zin meer om 's middags naar Playa Maderas te gaan. We besloten een lekkere smoothie te drinken en daarna gewoon nog eens de Pool Crawl te doen! De Pool Crawl was nog leuker dan vorige week, ik ben weer heel veel bekenden tegengekomen en heb ook weer veel nieuwe mensen leren kennen.

Vanmiddag gaan we denk ik lekker ronddobberen in de infinity pool en bruin worden. Ik wil natuurlijk wel thuiskomen als een negerin, en morgen ga ik weer terug naar Costa Rica, waar ik heb afgesproken met mijn homovriend Thierry!