'The most dangerous risk of all - the risk of spending your life not doing what you want on the bet you can buy yourself the freedom to do it later.' - Randy Komisar

Een super mooie quote en helemaal waar. Het zou eigenlijk verboden moeten worden om na de middelbare school meteen te gaan studeren. Ik ben dan ook heel erg blij dat ik de keuze heb gemaakt om na mijn Hageveldcarrière een tussenjaar te nemen en naar Midden-Amerika te gaan. Ik heb ontzettend veel speciale mensen ontmoet en ik weet zeker dat ik sommigen nog eens zal zien. Ik heb geweldige dingen gedaan, gezien en ook nog eens veel geleerd. Over mezelf, de cultuur en natuurlijk de taal. Ik ben ervan overtuigd dat ik na deze ervaring veel meer kan bijdragen aan de studie International Business Administration, waar ik in september mee begin. Wie weet kan ik in het derde jaar van deze studie wel een half jaartje in Latijns-Amerika studeren!

Mijn geweldige reis heb ik afgesloten in Montezuma, een schattig dorpje aan de zuidkust van het schiereiland Nicoya. Het kostte Thierry en mij een hele dag en behoorlijk wat Colonnes om er te komen, maar het was het zeker waard! Ruime verlaten stranden, prachtig junglegebied en watervallen kregen we ervoor terug. Woensdagochtend werden we wakker door het gebrul van aapjes. We hebben heerlijk ontbeten en zijn daarna naar de watervallen gegaan, één van de trekpleisters van Montezuma. Deze watervallen hebben heel wat goed gemaakt na de lelijke watervallen in Sámara! Het water was perfect om in te zwemmen, heerlijk verfrissend. Nadat we een tijdje met wat gezellige locals bij de eerste waterval hadden rondgehangen, besloten we om naar de top van de waterval te lopen. Hier was een super groot natuurlijk zwembad en er waren nog meer watervallen. Thierry besloot, nadat hij had uitgezocht of het natuurlijke zwembad diep genoeg was, om van de top van de waterval af te springen. Zo'n tien anderen volgden en bij iedereen ging het goed, dus ook ik besloot een sprongetje te wagen. Ik was de enige die niet goed landde en mijn terugvlucht zal dan ook niet erg comfortabel worden. Top actie weer, Janique. In de namiddag zijn we op het strand gaan liggen en kwamen we Karlijn tegen, een meisje met wie Thierry vrijwilligerswerk heeft gedaan. Met haar en een Duits meisje hebben we 's avonds de film 'The Impossible' gekeken. Een film over de tsunami in 2004, die werd gedraaid in een gezellig restaurantje.

Donderdag ben ik samen met Thierry, ons Amerikaanse kamergenootje Doug en nog zo'n zes anderen een bootje ingestapt naar Isla Tortuga. Langs de kust varend voor vijftig minuten, met een adembenemend uitzicht op de kustlijn, is hoe we de tour begonnen. Vulkanisch gesteente in kristalheldere zee zorgde voor een mooi contrast met de witte zandstrandjes. Voordat we aankwamen op het tropische paradijs Isla Tortuga werd de boot stilgelegd voor de eerste snorkelsessie. Het snorkelen was niet zo speciaal als in Bocas del Toro. Het water was troebel en er was geen mooi koraal, maar we hebben wel prachtige vissen gezien! Tijdens de tweede snorkelsessie ben ik eerder gestopt, omdat ik mee werd gesleurd door de sterke stroming. Ik heb behoorlijk wat mensen beloofd om voorzichtig te zijn en heel thuis te komen, dus het leek me geen goed idee om door de woeste golven tegen de rotsen geduwd te worden. Op het eiland kregen we een heerlijke lunch toegediend en daarna mochten we ons eigen gang gaan. Thierry en Doug hebben het eiland verkend en ik besloot een siësta te nemen onder de kokospalmen. Voordat we rond half vier weer teruggingen naar Montezuma hebben we actief een potje beach volleybal gespeeld, wat een top dag! Terug in ons hostel nam ik een koude douche, terwijl ik de brulaapjes kon zien boomtopslingeren. Ik moet toegeven dat ik mijn baby aapjes uit het Jaguar Rescue Center wel mis!

Mijn laatste volle dag hebben we doorgebracht op het strand in Santa Teresa, waar we twee meiden met wie ik in het Jaguar Rescue Center heb gewerkt tegenkwamen. 's Avonds zijn we lekker luxe uit eten geweest en zaterdagochtend hebben we de bus gepakt naar San José, waar we Karlijn weer ontmoetten. Samen met haar ben ik 's middags naar een tentoonstelling geweest van innoverende Nederlandse bedrijven in Costa Rica. Het was georganiseerd door de ambassade en er waren ook een aantal Nederlandse kunstenaars, waaronder Ank, uitgenodigd om hun werk te tonen. Ank is een familielid van mijn buurman en woont al een hele tijd in Costa Rica. Het leek ons leuk om elkaar nog even te ontmoeten, dus nadat we de tentoonstelling hadden bekeken zijn we samen met haar echtgenoot naar een gezellig cafeetje gegaan. Toen Karlijn en ik terugkwamen in het hostel waren ook Eli, Blas, Davide, Tamara en een vriendinnetje van Tamara aangekomen en zijn we met zijn achten een hapje gaan eten en een drankje gaan doen. Super gezellig en toevallig dat we gisteren samen mijn laatste avond in Costa Rica konden 'vieren'!

Over een paar uurtjes vlieg ik van San José naar Panama City. Daar heb ik anderhalf uur om over te stappen op het vliegtuig terug naar ons kikkerland. Maandag 20 mei om 12:30 land ik op Schiphol, maar dat is nog wel heel ver weg, schreef ik bijna vijf maanden geleden op mijn blog.. Eerlijk gezegd ben ik er nog niet aan toe om naar huis te gaan, maar ik denk wel dat ik de hele vlucht een brede glimlach op mijn gezicht zal hebben. Ik heb namelijk super veel mooie herinneringen die niemand me meer af kan nemen. Ik zal het zeker gaan missen, de mensen, de vrijheid, de sfeer, de cultuur en de natuur, maar ik heb ook een mooi vooruitzicht. Eindelijk kan ik straks weer normaal eten, in mijn eigen bed slapen, water uit de kraan drinken, warm douchen, wc-papier in de wc gooien in plaats van in een vies prullenbakje en sporten. Waar ik natuurlijk het meest naar uitkijk is dat ik eindelijk weer mijn lieve familie, vrienden en vriendje kan zien!

Bedankt voor alle lieve reacties op mijn blog! Ik vond het heel leuk om mijn avonturen met jullie te delen en ik vond het minstens zo leuk om de reacties te lezen. Hopelijk hebben jullie op deze manier mee kunnen genieten van mijn reis!